1976 Stevie Wonder - Songs in the Key of Life

De laatste keer dat ik Stevie Wonder op TV zag was bij de laatste editie van Live Aid. Hij leek een beetje op Demis Rousos - rond en in een witte jurk. Toch was
Little Stevie Wonder in de jaren zestig al geweldig. En in de jaren zeventig maakte hij zich onsterfelijk.

Dat een artiest artistieke vrijheid afdwingt loopt niet altijd goed af. Stevie Wonder maakte eerst de veelgeprezen albums Talking Book (1972)en Innervisions (1973) en groeide naar zijn muzikale hoogtepunt Songs in the Key of Life. Een dubbelaar waarbij die dertig jaar na dato nog steeds direct invloed heeft op de hedendaagse popmuziek. Ieder nummer van dit album is wel eens als cover of als sample een grote hit geweest.

Op het eerste nummer verwelkomt de blinde zanger zijn luisteraars en leidt je in alle rust door de eerste drie tracks. Daarna worden de mouwen opgestroopt met grote hits Sir Duke en I Wish. Pasttime Paradise is gesampled een grote hit geweest voor Coolio, As kennen we ook van George Michael en Mary G. Blige die elk origineel om zeep helpt (U2's One bijvoorbeeld).

Het is onbegrijpelijk dat elke potentiële Idol met X-Factor Isn't She Lovely mee kan brullen, terwijl Stevie er zelf nog niet eens een hit van heeft gemaakt (David Parton en Trijntje "Bacharach" Oosterhuis wel).

Meest opmerkelijk aan dit sublieme album is toch dat een groot aantal tracks langer dan 5 minuten duren. Dit is zeker niet storend, maar ik heb gehoord dat er mensen zijn die het album editten zodat alle nummers op één cd passen.
Eeuwig zonde, dat mag niet van de pliesie!